İnsanlar ölümün ayak seslerini yakınlarında hissetmeye başlayınca, dünyada kalıcı eserler bırakmaya, unutulmamaya daha da çok çalışıyor, gayret ediyor.

Ahirete inanç, ölüm acısı ve ayrılık acısı karşında en güzel bir ilaç olarak duruyor. Ahirete imanı olmayanlar, böyle büyük acı ve kayıplar karşısında nasıl dayanıyor? Aklım ve hafsalam almıyor! Ruhunu, ayrılık ateşi ölünceye kadar ölümden beter yakıp kavuruyordur herhalde.

Allah, imanımızı kuvvetlendirsin ve her türlü fitneden korusun. Amin.

İnsanlık, hayat serüveninde daha yazı bulunmadan önce mağara duvarlarına resimler çizerek geleceğe,dünyaya iz bırakarak unutulmamaya çalışmışlar.

Yaş kemale erdikçe dünyaya kalıcı iz bırakmaya çalışan insan, neler yapıyor acaba? Kitaplar çıkarabilir, resimler yapabilir, vakıflar kurabilir, mal alabilir, mülk alabilir, yetimlere yardım edebilir, darda kalanlara yardım edebilir, güzel ahlâklı hayat yaşayarak iyi bir örnek olabilir. Bu örnekleri daha da çoğaltabiliriz.

Dikkat etmemiz gereken en önemli husus, ilk önce ne yaparsak yapalım helal kazançla yapalım. Kazancımıza haram karıştırmayalım, bulaştırmayalım. Bir de en önemlisi, ne yaparsak yapalım, sadece  Allah rızası için yapalım ki ahiretimize de bir faydası olsun, yoksa hiç bir faydası olmaz, hatta büyük zarara uğrarız.

Hayatımızda bize yön veren inançlarımız, duygularımız, aklımız vardır. Temelleri sağlam atılan binalar nasıl depreme dayanıklı oluyorsa, imanımızın da temelleri sağlam atılmışsa, esen küfür ve dalalet fırtınaların da yıkılmaz, sapasağlam ayakta kalır.

Bize ahirette faydası olmayan işlerden, eserlerden uzak duralım, dünya ve ahiretimize faydalı eserler üretmeye gayret edelim.

Ne mutlu iki dünyasını da mamur edenlere.'' Ahirette seni kurtaracak bir eserin olmadığı takdirde, fani dünyada bıraktığın eserlere de kıymet verme'' diyen Üstad, son sözü söylemiş, son noktayı koymuş.

Daha güzel, mutlu, huzurlu yarınlarda buluşmak ümidiyle.