"İstirahat döşeğinde yeknesak bir hayat hayr-ı mahzdan ziyade şerr-i mahza yakındır, ona gider" sözü ne de anlamlı ne de güzel?

Fakat tembelliğe meftun olan insan, bu nüansı anlamadığı için, sürekli yaşadığı hayattan şikâyet ve itirazlar ederek, yükünü daha da ağırlaştırıyor.

İnsana verilen kabiliyetler, bu gibi terbiyelerle ortaya çıkarak inkişaf eder, hayat bulur.

Altın madenini temizlemek, yabancı maddelerden arındırmak için ateşe atılması iyi bir örnek olsa gerek.

İnsan da, başına gelen hadiselerle pişer, olgunlaşır, kötülüklerden arınır ve saflaşır. İnsan kâmil olma yolunda bir adım daha atarak, Rabbine yakınlaşır.
 
Demek ki başımıza gelen, hoş olmayan hadiseler, bizi olgunlaştırır vazifesini bitirir ve gider. Bize düşen ise bu durumlarda tazece elhamdülillah demek olmalıdır.

19.10 2018
Bostanlı