Hayat anların birleşmesinden oluşmaz mı? Elbette ki anların bir araya gelmesi hayatımızı oluşturur.

Her an da, her nefeste; hem hayatı,  hem ölümü yaşamak ve anlamak ona göre hayatımıza yön vermek.

Şöyle ki her nefes alışımız, hayata merhaba derken, her nefes verişimiz veda anlamı taşımıyor mu?

Hangi nefesimizin, son nefes olduğunu bilmeden, hayatla ölüm arasında gidip geliyoruz. Farkına bile varmadan hissetmeden.

Her nefes almak ümide açılan bir pencere, vermek ise korkuya. Bu kıskaç içinde kendimizi hissedersek belki de anı yaşayamayız, elimizden kaçırırız. Sadece hayata bir başka açıdan bakmak. Ümitle korku arası yaşamak böyle bir şey de olabilir mi, ihtimalini aklımıza getirmek için.

Her yeni gün, ümit ve umutları barındırıyor. Hayata ümitle bakmak ve sonrasında tevekkül etmek bizi rahatlatmaz mı ?

Haydi bir deneyelim.
19.10.2018
Bostanlı