Bedenimizi temizlemek için su, sabun kullanırız. Sık sık yıkar, bazen bunlarla yetinmez dezenfektan kullanırız. Güzel kokular sürer, temiz olduğumuza kanaat getiririz. Bunları yapmaktan gocunmaz severek yaparız.

Peki ruhumuzun temizliğini nasıl yaparız ya da nasıl yapmalıyız? Her gün günahlarla kirlenen zihnimiz, ruhumuz, kalbimiz nasıl temizlenir? Kalbimize giren şüpheleri nasıl gideririz? Tekrar temizleyip dezenfekte edebilir miyiz?

Vücudumuza bulaşan kirleri, mikropları temizlediğimiz gibi temizleyebilir miyiz?

İnsanız, elbette günahlarımız, hatalarımız olacak. Bazen ayağımız taşa takılacak, sendeleyeceğiz. Fakat yıkılmadan, ümitsizliğe düşmeden yola devam edeceğiz. Ümitsizlik, yeis şeytandandır. Uyanık olup, bir hata yaptıysak, bunu açık yüreklilikle Rabbimize itiraf edip O'ndan af dilemeliyiz ki merhamete layık olalım. Avukat gibi kendimizi savunur ve hatalarımızı görmez veya görmezden gelirsek tövbe etmeyiz. Yaptığımız hataların, günahların farkına varıp, Rabbimize sığınmak ve af dilemek, bir daha yapmamaya söz vermek, ruhun ve kalbin temizliğidir.

Tövbelerimizde samimi olmak ve bir daha işlememek en güzel hasletlerdendir. Samimiyetimizi, imanımız gösterir. Allah, tövbelerini tutan kullarından etsin. Âmin.

Diyelim ki zayıflık gösterdik, yine hataya düştük. Mevlana'nın dediği gibi yüz kere tövbeni bozsan da gel diyor.

Buradan şunu çıkartmalıyız, biz aciz ve fakiriz. Zaman zaman nefsimize ve şeytana uyabiliriz. Fakat Rabbimizden başka gidecek kapımız yok. Sığınılacak tek yer, Rabbimizin dergahıdır. Onun için biz ne kadar günahkar da olsak Rabbimizin merhameti daha da büyüktür. İnşallah bizleri de affeder, deyip, imanımızı ve ümidimizi tazeleyip Rabbimize dönmeli ve O'ndan yardım istemeliyiz.

Rabbim, hayat yolunda hatalara düşmekten ve günahlardan sakınmada bize yardım etsin.

Duaları ve tövbeleri kabul olan kullardan olmak ümidiyle.