Yüreklerimiz yine yandı, yangın yerine döndü yine. Acımızın büyüklüğü tarif edilemez. Ateş düştüğü yeri elbette ki daha fazla yakar. Allah sabr-ı cemil versin. Bu sefer kaza görünüyor. Kesin sebebi bilinmiyor. Her ne olursa olsun çok üzüntülüyüz. Tabi ki teröre verilen canlarımız daha fazla yakıyor canımızı.

Herkesten ve her şeyden şüphelenir olduk. Bu durumdan çabuk çıkmamız lazım. Kendimizi öz vatanımızda güvende hissetmeye inadına devam edeceğiz ki teröristlerin ekmeğine yağ sürmeyelim.

Onlar bizim canlarımızı yaktıkça seviniyorlar, insanlıktan nasibini almamış oldukları apaçık ortada. Bizler acımızı içimize gömmesini biliriz. Yarınlarımıza yine umutla sımsıkı sarılarak, çalışarak sahip çıkarız.

Yeni nesillerimizi ümitsizliğe düşürmeden acımızı da yaşar yine dimdik ayakta kalmasını biliriz. Bu vatanın evlatları farklı düşüncelerle de olsa vatan için bir yürek atmaya, bir yumruk olmayı her zaman başarmıştır. Şimdi daha çok bir ve beraber olmaya ihtiyacımız var.

Hepimizin başı sağ olsun. Rabbim Cennetinde en yüksek dereceleri ihsan etsin. Şehitlerimizi unutmayacağız. Dualarımız da hep olacaklar. Allah sevdiklerine sabır, metanet versin.

Hayatın bir imtihan olduğunu ve hepimizin ölümü tadacağımızı biliyoruz. En önemlisi son nefesimizi imanla verebilmemiz. Şehitlerimiz en güzel şekilde başarmışlardır.

Şehitlere Rabbim öyle merhamet eder ki öldüklerini dahi bilmezler ve bizlere de onlara ölüler demeyiniz der. İşte öyle güzel makamlarda yaşarlar.

Ümitlerimizi kaybetmeden acımızı da yaşayarak yolumuza devam edeceğiz. Rabbim dirliğimizi, birliğimizi daim etsin. Amin.