Sözlerimi koydum çuvala
Toprağa attım doya doya
Belki sümbül verir yaza
Sözlerimi verdim yele
Uçtu bulutlar diyarına
Yağmur taneleriyle
Düştü kara toprağa
Renk renk çiçek açtı
Ümit oldu, ışık oldu
Görenler ümitle doldu
Barışsın güller, bülbüller
Arşa yol bulsun sözler
Gönüller iyilikte buluşsun
Sevenler bir bir kavuşsun
Aldırma kötü sözlere
Yol verme kem gözlere
İzin verme girmesin
Kıymetlidir gönül evin