Ön yargılarımız kendimize vurduğumuz prangalar gibidir. Bu prangaları da ancak kendi çabalarımızla kırıp, kurtulabiliriz. Bizi durmadan yavaşlatır aşağı çeker istediğimiz sonuca bir türlü ulaşamayız, enerjimizi tüketir ve yol alamayız.

Ön yargılarımızdan nasıl kurtuluruz? Bu konu hakkında düşünmemiz ve bir çıkış bulmamız gerekir elbet. Fakat bundan önce ön yargılarımızın olduğunun  farkına varmak ondan sonra onunla mücadele etmemiz gerekir.

İlk yapacağımız şey karar vermeden önce dinlemeliyiz, insanların kendilerini anlatmalarına fırsat vermeliyiz. Günümüzde herkes konuşmak istiyor dinlemeyi başarabilenlerin sayısı her geçen gün azalıyor.

 Kendimizi hep bir avukat gibi savunuyoruz, insanız hata yapabiliriz demek bize nedense çok ağır geliyor. Hatasız kul olmaz diyen doğru demiş. Fakat hatamızın farkına varıp, devam etmemek bir erdemdir. Bu günlerde böyle davranışların sayısı iyice azaldı.

Ön yargılarımızdan kurtulmak için dinlemesini bileceğiz ve hatalarımızı objektif bir şekilde görüp yapmakta ısrar etmeyeceğiz bu şekilde bir yol açmış oluruz ve kalplerin birbirine yabanileştiği günümüzde bir parça insancıl yaklaşabiliriz belki de.

Kimse kimseden üstün değil, lafını içimizde hazmetmekte bize yardımcı olabilir. Ön yargılarımızın bir sebebi de kendimizi ayrıcalıklı görmemiz olabilir onun için şeytanın oyunlarına gelmeden, kul olduğumuzun bilinci içinde olarak haddimizi bilmeliyiz.

İnsanlar içinde bulundukları durumlara, bile isteye düşmüş olmaya bilir bu durumu da aklımızın bir kenarında tutmamız gereken hususlardan. Bugün kötü gözle baktığımız bir durum yarın belkide bizim yaşayabileceğimiz bir durum olabilir. Bu da bize empatiyi hatırlatıyor. yani ne kadar empati yapabilirsek ön yargılarımıza fren atmış oluruz.

Daha güzel, mutlu, birbirimizi anlayabilen yarınlar da buluşmak ümidi ile