Birçok duyguyla yoğrulan bizler, bu duygularımızı ölçülü kullanmalıyız. Her şeyde olduğu gibi yapılan şey, kararında olursa faydalı olur.

Merhamet duygusu ne kadar güzel, özel ve insanlığın olmazsa olmazıdır. Bu kadar önemli ve değerli olan bu duygumuzu da ölçülü kullanmalıyız.

Azının zararlarını biliyoruz. Zalimler ortaya çıkar ve her zayıfı ezer. Hem kendine hem de karşılaştığı kimselere bu dünyayı zindana çevirir. Elinde ki yetkisi ölçüsünde tesir alanı genişler ve büyür. Tarihimizde birçok örneğini gördük ve insanlığın ne kadar bedeller ödediğini de biliyoruz.

Esas konumuz olan "Merhametin fazlasının zararı olur mu?", demeyin. Evet, olur: Sabah namazına çocuğumuzun uykusu bölünmesin, uykusuz kalmasın diye seslenmemek, merhamet örtüsüne bürünmüş büyük bir merhametsizliktir. Dünyası için ahiretini kaybetmesine göz yummamız gibi, bu örnekleri çoğaltabiliriz.

Bir örnek daha verelim aman çocuğum yorulmasın, ezilmesin diye ona sorumluluk vermemek de, haddi zatında merhametsizliktir. Kendine güveni olmayan, eline hiç bir iş yakışmayan beceriksiz evlatlar yetiştirmiş oluruz. Gölgede büyüyen fidan, cılız olur.

Dengesiz bir merhametle büyütülen evlâd, âdeta hayata hazırlamadan, yetiştirmeden öylece bırakılmış olmaktadır. Olaylar karşısında nasıl hareket edeceğini bilmeden, zorluklarla nasıl baş edeceğine hazırlamadan hayata gönderirsek, sudan çıkmış balık gibi oluverirler. En iyisi mi bırakalım da yürümeyi düşe kalka öğrensinler. Aksine, düşmesin diye sürekli elinden tutarsak, nasıl öğrenir?

Bizler başlarında baki değiliz. Onlara, yardım istediklerinde el uzatalım. Fakat elimizi uzatamayacağımız zamana da iyi yetiştirelim.

Fazla merhamet, suyu fazla verilen çiçek gibi çürümesine sebep olur.

Dikkatinize...