Gül de bülbüle
Aşık.
Boş değil kalbi.
Ne çare ki,
Toprak bırakmaz onu,
Gidemez,
Onun gittiği yere.
Bekler;
Sabah akşam,
Bülbülüm gelsin
Diye.
Gelince, coşar,
Daha güzel açar.
Tohumlarını,
Toprağa saçar,
Daha çok açsın
Diye.
Dallarında gonca,
Bülbül yakın  olunca,
Neşelenir büyür,
Verir tomurcuklar.
Bekledim de gelmedi
Öldü mü,
Bülbülüm yoksa?
Soldu gülüm!
Düştü yere!
Bülbülü beklerken;
Soldu tomurcuk gül,
Bülbülün mezarında,
Üstüne uzandı gül.