Ağlamak, insanî bir duygu, ağlamak dünyadaki en saf ve güzel bir haslet, ağlamak kelimelerin yetersiz kaldığında kendimizi en iyi ifade şeklidir. Saflığı, temizliği, pişmanlığı, sevincimizi, sevgimizi, gibi insanî duygularımızın ifade şeklidir. İnsana verilmiş bir hediyedir.

Derler ki erkekler ağlamaz. Kodlarımıza yanlış kodlanmış âdeta bir manifesto. Gerektiğinde erkekler de ağlar ve ağlamalı. Onlar insan değil mi? Bu dünyada yaşamıyorlar mı?. Sevinçleri, acıları, kaygıları yok mu?

Bence, bu dünyanın aymazlığına, beraberce ağlayıp, çözüm yolları aramalıyız.

Yürek ağlamazsa göz ağlamaz. Ağlamayı, gülmeyi bildiğimiz gibi bilmeliyiz. Çünkü biz insanız ve insanlığımızı hiç bir zaman unutmamalıyız.

Tarihimize yeni Hitler, Mussoliniler hediye etmek istemiyorsak erkek çocuklarımızı yetiştirirken dikkat  etmeli ve erkekler ağlamaz dememeliyiz ki merhamet duyguları kurumasın. Merhamet duygusu gözyaşlarıyla sulanıp, sümbüller versin.

O sayede dünyamız daha güzel yaşanacak yer olur inşallah. Yerdekilere merhamet etmeyene, gökler de merhamet etmez. Onun için arada bir merhamet duygumuzu göz yaşlarıyla sulayıp büyümesine fırsat vermeliyiz.

Her duygumuz da olduğu gibi ölçüyü kaçırmadan itidalli bir şekilde kullanmalıyız. Şiddettin yoğun olduğu günümüz de daha da çok ihtiyacımız var.

Acılarımızdan değilde sevinçlerimiz için ağladığımız günlere....