Karanlıklar içinde karardık
Belirsizlikte uzunca kaldık
İndik deniz kenarına
Yakamozları almış bulutlar
Saklamış bağrına ayımı bırakmıyorlar
Gökten siyah mürekkepler dökülmüş
Işık yok, Ay yok, yıldız yok artık
Her yer zifiri karanlık
Sadece dalga sesleri çarpıyor kulağıma
Kıpırdamadan dur!
Denize düşebilirsin diyerek
Bekle Ay yeniden aydınlatacak artık
Umutla sarıldık tekrar hayata
En büyük karanlık ümitsizlikmiş, anladık