Yüzyıllardır kükreyişini unutturmaya çalışılmış. Hatta birinci ve ikinci dünya savaşları başına musallat edilerek buna ikna edilmeye çalışılmış. Demişler ki, sen kedi ol, o zaman senle iyi anlaşırız. Hatta o kedinin de, zaman içinde tırnaklarını da söktük mü, iş tamam, diye düşünmüşler.

Birde devamlı masallarla uyutmak lazım, diye düşünmüşler, bu kedinin hiç sesi soluğu çıkmasın, diye. Bu görevi de Hollywood'a vermişler. Her şey tamam, uyanmaya başlarsa, hele aslan olduğunu hatırlamaya çalışırsa, hemen filmlerle uykuya dalmasını sağlarız. Bunun gibi birçok senaryolarla uyutulup durmuşuz.

Demokrasiyi sadece kendilerine layık görmüşler. Diğer halklar sadece efendilerine hizmet için var olduğunu düşünmüşler. Demokrasinin beşiği olarak görülen ABD de yakın tarihe kadar zencilerle aynı otobüs, restoran, tuvalet gibi birçok yerleri kullanmamışlar, yasaklamışlar. Hâlâ da birçok ayrımcılık yapıldığını haberlerde izliyoruz.

Batı medeniyetinin, bizleri getirdiği noktaya şöyle bir bakarsak, ne demek istediğimi anlarsınız. İnsanları mutlu etmek için getirilen düzen, çok küçük azınlık dışında kan ve gözyaşı getirmiştir. Ben tok olduktan sonra başkasını düşünmeme üzerine kurulan bir düzen, elbette ki insancıl olamaz.

İslâm’ın getirdiği zekât, zenginle fakir arasındaki uçurumu kapatmaya çalışmış. İnsanların mutlu olmasını hedeflemiş. Buradaki esas felsefe, sen bunların hakiki sahibi değilsin veren O. Onun için vermenin, fakirlere yardım etmenin erdem olarak görüldüğü bir kültür ile mutluluğa bir adım daha yakın olduğumuzu söyleyebiliriz.

Artık masallarla uyutulan aslan uyanmaya başladı, üzerinde oynanan oyunları elbet bir gün bozacak. Ümidimiz o yönde. Sadece yeni uykudan uyanmış mahmurluğunu atması gerekiyor, inşaallah o da en kısa zamanda olacak.

Sadece kendi mutluluğumuz için değil, hep birlikte mutlu olmak için uyanmalıyız ki masumlar, mazlumlar ağlamasın. 

Hep beraber daha mutlu günlere ulaşmak duası ile.