Her yeni gün, yeni umutlar barındırır göğsünde. Hiç ummadığımız yerden ve zamanda, içinden geçen bir arzun oluverir, şaşırırsın.Onun için yeis ve ümitsizliğe yer verme hayatında.

Mü'minin yeri korku ve ümit arası olmalı. Ne yaptıkları iyiliklere güvenip gururlanacak, ne de yaptıkları hataları affedilmez görüp huzurdan kaçacak.

Dünyanın boşlukta kalmasını sağlayan itme ve çekme kuvveti gibi hayatımızı da dengede götüren bu duygular olmalı ki hatalara düşmeyelim. Düşersek de tekrar kalkıp Rabbimizden özür dileyip, hayat yoluna devam edelim.

Nefis ve şeytan pusuda ayağımızı kaydırmayı bekliyor. Hatamızı olduğundan büyük gösterip affedilmez zannetmenize sebep olmaya çalışıyorlar. Onların inadına hata işlememeye çalışalım. Yine de insanız hataya düşersek de tekrar Rabbimize sığınalım ki merhametini celb edelim.

Yeis ümitsizlik şeytandan olduğunu bilelim. Cennet sekiz kat, cehennem yedi kat, bu da bize bir işaret olmalı. Rahmeti, gadabından daha üstündür, onun için hiç bir zaman Rabbimizden ümidimizi kesmemeliyiz ve dergâhına sığınmalıyız.

Her yeni gün, bir imtihan olduğunu unutmadan verilene rıza gösterip, isyan etmeden yola devam etmeliyiz.

"Niyelerin, nedenlerin, niçinlerin, o olmasaydı bu olmaz", gibi suallerin peşinde koşturup yorulmadan ''Narın da hoş nurun da hoş'' diyebilmek, en selâmetli ve doğru yol olsa gerek.

Kendimizi de olan hadiseler karşısında yıpratmadan, başımıza ne hâl geldiyse O'ndan geldiğini bilmek, perdeyi biraz aralayıp vereni görmek, yükümüzü bir hayli hafifletir ve yaşadıklarımız her ne ise bize verdiği acılar hafifler. Yaradan beni bu şekilde imtihan ediyor, ''Vardır bir hikmeti'' diye düşünüp ümitsizliğe kapı açmadan hayata tazece Bismillah deyip başlamalı. Hiç bir zaman vazgeçmemeliyiz.

İstesek de istemesek de her nefis ölümü tadacak olduğuna göre, bize düşen elimizde ki hayat sermayesi bitmeden iyi kullanmaktır. Bizi yaradan Rabbim bizden ne istiyor, diye düşünüp hayatımızı ona göre tanzim etmek, dünya ve ahiret saadetini birlikte getirecek kârlı bir yol olsa gerek.

Onun için, elimizde fırsat varken, zaman henüz dolmamışken, bir daha oturup düşünmeli, ben neredeyim ne yapmak istiyorum, diye. Bu yaptıklarım beni nereye götürür, diye düşünüp öylece karar vermeliyiz.

Doğru kararlar verip uygulayanlardan olmak ümidiyle.