Bir zamanlar bir aslan varmış
Dört bir yanı düşmanları sarmış
Zincirlere, prangalara vurulmuş
Yüz yıllarca, tutmuşlar zindanda

Bir gün, aslan güç kazanmış
Mutlu bir kükreyiş ile kükremiş
Sesi dört bir yandan duyulmuş
Zincirleri kırmak için, beklemiş

Evlatları dağılmış dört bir yana
Telkin ile, kedi gibi büyütmüşler
Benzetmişler kediye, unutmuş aslını
Kükreme sesi, döndürmüş benliğine

Hatırlamış aslan olduğunu, yıllar sonra
İçindeki öz ölmemiş, ne de olsa
Babasının sesine cevap vermiş
Kükreme ile birbirine kenetlenmiş

Ayıramaz artık onları hiçbir kuvvet
Parangalar kırılmış ebediyete dek
Kavuşmuşlar tekrar özgürlüğe
Kanmamışlar esarete düşürenlere

Tekrar beraberce yazmışlar tarih
Dönmüş artık, yüzlerine gülmüş talih
Kıyamet kopana dek sürecek bu birlik
Duysun dostlar sevinsin, ebede dek