"Aylan bebeklerin anısına"

Bu kadar öfke niye?
Köpürdükçe, köpürdün!
Koca gemiler,
Oyuncak oldu elinde.
Kim kızdırdı yine?
Masum bir çocuk,
Gözlerini mi yumdu sahilinde?
Yoksa binlerce göçmen
Son nefeslerini, kucağında mı
Verdi yine?
Öfkelenmekte elbet haklısın.
Bu yükü kim taşıyabilir sinesinde?
Belki de bütün dünyayı kaplamalısın.
Kim bilir sana verilen emir ne?
İnsanlar çok zalimleşti
Hem de bencilleşti
Gözümüzün önünde olanları
Seyrediyoruz ruhsuzca, umarsızca
Bir filim seyreder gibi.
Ey deniz! Senin köpürmen belki,
Aklımızı başına getirir, kimbilir?
Öfkelenmekte haklısın! Köpür! Köpür!
Kapla bütün karaları!
Analara karalar bağlatanları!
Temizle bütün kirleri, günahları!