2025 - Emine Çetin

Kızgın birine Sakin ol deme sakın
Ateşe odun atıyorsun
Daha da harlanıyor
İyice yakıyorsun

İlk özde bozulduk
Sonra zihinde
Daha sonra
Taşıyamadı yükü
Çöktü beden
Kaldık altında

Özgür yaşıyoruz derken
Olmuşuz nefse köle
Görülmeyen prangalar
Takılmış ayak ve ellere
Gid gidebilirsen istediğine

Kendi anımızı mı yaşıyoruz
Yoksa başkalarının mı
Yalancı hayatlar
Yabancı anlar
Kendimiz nasıl olacağız
Nasıl doğru yolu bulacağız

Gücünü yapmaya harca
Yıkmaya değil
Sende ki güç sonsuz değil
Yıkmak kolay
Yapmak zor bunu iyi bil

Bilgin yoksa susmayı bil
Hakikatin önünü tıkama
Yol ver bilgili olana
Doğru söz söylesin
Hakikatler çıksın ortaya

Hayatın kıyısında tutunmaya çalışırken
Bazen elin kayar yaralanır
Bazen dikenler batar kanar
Bazen bir söz kalbini kırar
Bazen ağrılı başını koyamazsın yastığa
Bazen gün doğar, gül açar
Bülbüller şakır sol…

Damdan düşen yanıma gelsin
Demiş Nasrettin hocamız
Zamanımızda artık kimseyi
İstemiyor insanoğlu
Yalnızlığı nimet biliyor
Oysa acılar paylaştıkça azalır
Mutluluklar ise çoğalır
Asır başkalaştırdı bizleri
Özü…

Kader motifinin gölgesi
Düşmüş üzerimize
Her gölgenin bir sisi
Her parıltının altında
Derin bir karanlık vardır
Kader hükmünü icra eder Her hal ve durumda Ancak yaşayınca öğreniriz

Düşme vefasıza
Yıpranırsın
Üzülürsün
Yıllar sonra da
Elinde kalan
Bir avuç
Hayal kırıklığı

Ruhumuz yorgun
Bedenimiz solgun
Gönülümüz bungun
Yüreğimiz durgun
Yoksa hayat bu mu

Zalime olsun bütün beddualar
Masum için yansın tüm yürekler
Zalim zulmüyle övünürken
Başına üşüşsün ebabiller
Masumun yüzü gülsün
Şükürler arşa yükselsin
Tek yürek olsun tüm müminler

Rüyalarımız kaydı elimizden
Yabancı hayatlar yaşıyor ruhumuz
Solgun yüzlerle bakıyoruz hayata
Kafalar karışmış, yürekler kırgın
Dünya hanının geçici misafirleri
Yolculuk başlarken sorulmamış
Sonunda süpriz…

Zalimin karşısında dağlar gibi dururduk
Mazlumun yanında hep olurduk
Ne ara hissizleştik, duygusuzlaştık
Ne ara insanlığımızı unuttuk
Silkin tekrar uyan gel kendine
Yoksa mazlumun ahı erişecek arşa
Bu zulm…

Yıkılmaz sandığımız kaleler
Bir bir nasıl da yıkıldı
Solmaz sandığız bahçeler
Ne de çabuk sarardı soldu
Yalan dünyaya sarıldıkça Sırtını döndü bizden kaçtı
Dünyanın geçiciliğini unutukça
Her sela ne de güze…

Bazen çöker dünya başımıza
Zemin ayaklarımızın altından çekilir
Tutunduğumuz dallar kırılıverir
Böyle olunca Allah var gam yok deriz
Yüreğimiz teskin oluverir

Hep bir yerde eksik
Hep bir yerde hata
Yarım yamalak işler
Bunlarla imtihan eder
Bizde insanız sonuçda

Yalan dolanla olmaz işimiz
Haramda yoktur gözümüz
Doğruluk ister özümüz
Helal yeter oldu sözümüz

İçim dışım bir
Lafı kıvırmam herkes bilir
Yönüm doğruluk Allah bir
İstiğfar çekerim yıkar kir
Çekelim hep beraber zikir
Zihnimiz dolsun temiz fikir

Çakıl taşlarıyla oynaşır su
Şırıltısı dinlendirir ruhu
Arkasından çeker Ya Hu
İşte hayat bu

Sarı yaprakların
Ayrılık vaktidir
Sonbahar
Kızılın sarının harmanı
Yere düşen her yaprak
Sonbahar habercisi
Dallar soyunuyor
Yeniden bahar gelecek
Herşeyin vakti var

Gözyaşı ortak lisandır
Bazen pişmanlık, hüzün
Bazen sevinçtir, kavuşmadır
Renksizdir, saftır, beraktır
Irk tanımaz, sınır bilmez
Yürekten gelir
Sesiz feryattır, masumdur
Masumiyetin saf ifadesi

Ne bulduğumuzla övündük
Ne kaybettiğimize yerindik
İbrahim Hakkı gibi
"Mevla görelim neyler
Neylerse güzel eyler"
Dedik sabrettik

Pembe gözlüklerle
Baktık dünyaya
Ne de güzel geliyordu
Kırıldı gözlükler
Tepe takla oldu hayat
Her yerde ayrı feryat
Ayrı vaveyla
Ne de zor ne de acıymış
Aslında tamda buymuş hayat

Hiç birşey
Vakti gelmeden çıkmaz
Zaman podyumuna
Sabırsızlıkla başlar
İnsan neden, niçin, niye
Herşey vaktini bekler oysa ki

Döktük heybemizi ortaya
Bulamadık sarılacak ameli
Karıştırdıkça sarpa sardı
Heybe boş amel boş
İflasın eşiğindeymişiz
Haberimiz yok
Sarıldık istiğfara

Aciz kaldık
Hastalandık
Yorulduk
Hırpalandık
Yalan dünyada
Melek kanatlarıyla
Sarıp sarmalasa
Çare olur mu acaba

Öyle bir derde düştük
Ah ki Lokman bihaber
Hızır gelse de şefkatiyle
Sarsa sarmalasa bizi
Dertlerimize sürse melhem

Güzel gör
Güzel düşün
Güzel hayal et
Sonrasına sabret

İlk ve sonlar arasında
Sıkışmış insan
Burada yolcusun
Ev sahibi değilsin
Bütün yüklerini bırak
Rahatla devam et
Sırtlanırsan yükleri
Altında kalırsın
Tercih senin

Fırtınalar koparken ruhumda
Sakin olmamı bekleme
Yüreğim feryat ederken
Susmamı bekleme
Hayat gemisi su alırken
Sessiz olmamı bekleme
Her ne halde olursan ol
Hiç bir şeyi dert etme
Kader hükmünü icra edecek

Her işi
Mecburen
Mecburiyetten
Yaptıkca
Yarım
Her hayat
Sönük kalır

Her gün cuma
Her mevsim bahar
Olur mu sandın
Bütün günleri yaşayacak
Her mevsimi tadacaksın

Pastanın en iyi yeri
Hep sana mı düşecek
Verilene razı olmazsan
Bu hayat nasıl geçecek

Sabır, sabır
Ya sabır
Her zamandan
Daha fazla sabır
Yoksa her işler
Yarım kalır
Sabır, sabır
Ya sabır

Zaman genişken
Yatağımı, yastığımı
Sessizliği, karanlığı
İsterdim
Zaman çökerken
Hepsinden vazgeçtim

Sağa baktım hasta
Sola baktım hasta
Önümde var hasta
Ardımda zor hasta
Sobelendim ben burda

Hava bedava
Gülmek bedava
Ağlamak bedava
Selamlaşmak bedava
Niye bu kadar
Zor gelir insana

Hayat
Kadife eldiven içinde
Demir yumruktur
Bazen yavaş
Bazen hızlı vurur
Nakavt edinceye kadar
Vurur da vurur

Her iş rutinde
Giderken ne de
Güzelmiş hayat
Rutin güzel olmasa
Döner miydi kainat?

Kıyamet koptu da
Haberimiz mi yok
Herkes düşmüş
Kendi derdine
Mazlum ağlıyor
Kendi kendine

Vermediyse Mabud
Ne yapsın mahluk
Çabalasın dursun
Fatma, Mahmud

Ruhumuzun
Öz suyunda
Büyütelim sevgimizi
Nefrete yer kalmasın
Mutluluk tohumları
Kaplasın dünyamızı

Mıhlanmışlar toprağa
Asırlarca sabreder
Adım atmaz
Yangın uğrasa bile
Kaçamaz
Çıra gibi yanar
Sessiz çığlıklar atar
Sesini duyuramaz
Canım ağacım ormanım
Seni koruyamadım

Demir atmışız düne
Zaman rüzgarına karşı
Gelemiyoruz bugüne
Yırtıyor ilerlemek için
Gelebilse bugüne
Kurtul prangalarından
Yaşanacak çok daha
Bugünler yarınlar var

Ne çok sevdik
Gereksiz işleri
Gereksiz dünleri
Gereksiz yarınları
Gereksiz hayalleri
Yaşayacağımız bir nefeslik
Canımız var oysa ki

Ne eskiye
Ne yeniye
Eskimeyen yeniye
Ulaşıp yaşamak Ne güzel

Kalem ezelden yazmaktır işi
Kadimi unutmadan yaz
Yoksa sen unutulursun
Yazdıkların unutulur
Bunu bil o zaman