Depremin ardından
Sarsıldı yürekler
Vicdanlar sızladı
Vicdansızlara rağmen
Gözlerden aktı yaşlar
Yer yerinden oynadı
Yıkıldı sanki felekler
Ne büyük bir acıydı
Enkazda ağlıyor bebekler
Umutla beklendi başlarında
Yüz on altı kişiye mezar oldu
Yandı, sızladı yürekler
Son kişi çıkarıncaya kadar
Umutlar diri tutuldu
Doksan birinci saatte Ayda bebek
Mucizenin adı oldu
Hüzün ile döndük evlerimize
Kimi ise sığındı çadırlara
Devlet el uzattı aç açık bırakmadı
Sırada deniz kumu hesabı kaldı
Onlarda sorulacak en kısa zamanda
Sönen ocakların, yiten canların hesabı
Bir daha işlenmesin böyle bir günah
En ağır şekilde alsınlar cezayı
Bir daha anladık deprem değil
Çürük bina öldürür insanı
Evlerimiz sallansa da yıkılmasın
Evlatlar anasız, analar evlatsız kalmasın
Her depremin ardında ağıtlar yakılmasın