Göçmen kuşlar gibi atıldık hayata Duramadık konduğumuz dalda Kanat çırptık durduk nefes aldıkça

Elinden akıp gidiyor Zaman ve insan Devredip duruyor Sabah ve akşam Sonunda yaşlanıyor Zaman ve insan

Her yediğim darbeden sonra Kendime kızarım bir daha Dostumu seçemediğimden Kalbim derinden kanar bir daha

Takmıyorum Hiçbir şeyi Takılırım diye Söz hakkım Olmadıkça Susuyorum yine

Ne suyumuz su Ne havamız hava Ne toprağımız toprak Hepsini kullandık Hoyratça

Kimlikler Birer etiket Toprağa girince Düşecek elbet

Kadere karşı Çekmekten kırıldı kürek Hırpalandı kalmadı Dayanamadı yürek

Blogger tarafından desteklenmektedir.