Ruhum gidaba düşmüşken
Deniz sakin, sema sakin
İçimde fırtınlar koparken
İnadına dünya sakin
Zaman durmuşçasına
Bir kuş kanadını çırpsa 
Zemberek boşalacak sanki

Dallarında meyveler
Sarkıyor yere kadar
İncitmeden topla
Küser vermez sonra
Uğraşırsın verinceye kadar

Bahar dalına
Takılı kaldı umutlarım
Açmadı çiçeklerim
Başka bahara kaldı 
Tutunduğum yeni ümitlerim

Çekiç, örs, üzengi
Bitmeyen senfoni
Çalarlar farklı melodi
Son nefese dek sürecek mi

Tan yeri ağarırken
Kızıl bir yorgan sermiş
Mavi deniz üzerine
Biraz sonra atacak 
Mavi atlas serecek 
Akşam gün batımına kadar
Her yeni günde tekrarlanacak
Bu seremoni kıyamet kopana kadar